خب، ظاهراً آنقدرها هم که فکرش را میکردیم تلماسهی علمیتخیلیِ فرانک هربرت، چندان هم فیلم غیرقابلاقتباسی نبود. هر قدر هم که بخواهیم جانب انصاف را برای نسخهی دوستداشتنی اما ضعیف و ناکامِ دیوید لینچ که در سال 1984 ساخته رعایت کنیم، باز هم باید بگوییم که دنیس ویلنووی کارگردان توانسته با طعنهها و شیطنتهای سیاسیاش، نقدهایی به استعمارگری، اکشنهایی در حد و اندازههای آیمکس و آن کرمهای عظیم الجثهی شنیِ قاتل، دو فیلم پرزرق و برق در کارنامهاش داشته باشد.