نقد و بررسی فیلم Tenet تنت کریستوفر نولان

به خاطر شفافیت ، مهم است که بیان کنیم این فیلم برای مطبوعات محدودی در شیکاگو با احتیاط بسیار به نمایش درآمده است که حداقل برای هفته ها برای اکثر خریداران بلیط ، وجود نداشت، از جمله برای تئاتری عظیم و ضد عفونی شده.هدف این بررسی تشویق یا دلسرد کردن کسی از حضور در یک نمایش تئاتر در این زمان خاص نیست. این تجزیه و تحلیل کار خود برای آیندگان است.

هیچ کس احتمالا نمی تواند اشتباه فیلم “تنت” رو انجام بدهد جز کریستوفر نولان. اولا، فیلم آن بودجه ای را دارد که فقط نولان می توانست برای فیلمنامه اصلی بدست آورد.در هر سکانس از این فیلم عظیم و حماسی پول زیادی وجود دارد مانند صحنه ای که شمش های طلا به معنای واقعی کلمه در یک باند فرودگاه رها می شوند.دوما ، این فیلم شامل یکی از آن روایت های پیچ در پیچ در زمان است که مارک نولان را تعریف کرده اند ، روایتی که سکانس های اکشن قوی را با داستان هایی با مفهوم بالا در هم می آمیزد که بینندگان برای دنبال کردن آنتلاش می کنند.

 

سرانجام ، گاهی اوقات ، به نظر می رسد پروژه های قبلی نولان مانند یک آلبوم موسیقی با بیشترین بازدید باز تکرار می شود.صحنه های اکشن جنگی وجود دارد که ” فیلم Dunkirk ” را روایت می کند ، روایتی جاسوسی که مانند ” فیلم Inception ” احساس می شود و حتی بسیاری از مردم درباره ” فیلم The Dark Knight Rises ” صحبت می کنند.این ۱۰۰٪ به عنوان یک تجربه برای افرادی طراحی شده است که اواخر شب فیلم هایی مانند “The Prestige” و “Memento” را تحلیل میکنند و امیدوارند بیش از هر زمان دیگری باعث به فکر فرو رفتن طرفداران نولان شود.مطمئناً به نظر می رسد که این اصل عمل “Tenet” است ، حتی اگر فکر کردن به آن خسته کننده باشد.

 

یکی از مأموران اعزام شده برای بازیابی اموال مشخص شده ، در حین حمله ، شخصی است که فقط به عنوان قهرمان داستان شناخته می شود (جان دیوید واشنگتن ، با اجرای کاریزماتیک خود ثابت می کند که توانایی بر دوش کشیدن بار مسئولیت یک فیلم پرفروش را دارد).قهرمان ما اسیر دشمن می شود ، شکنجه می شود و کپسول سیانور را بر میدارد ، همانطور که به وی دستور داده شده بود.او زنده مانده است ، و وفاداری او به سیستم و دستورات باعث پیشرفت او میشود، وظیفه ای کاملاً مخفیانه که شامل فنی جدید است که به معنای واقعی توانایی نوشتن تاریخ بشر را دارد.قهرمان داستان را به یک مرکز از راه دور منتقل می کنند و مفهوم اشیا وارونه را برای او مطرح میکنند.

 

ما به یک شی نگاه می کنیم و در طول زمان همراه ما در حال پیشروی است. این را کاملاً از کلاس علوم دبستان یاد گرفتیم.اما اگر یک شی بتواند به جای آن به مسیر دیگری برود چه؟ ظاهرا اشیا دقیقا همین کار را انجام می‌دهند و نیروهای قدرتمند باید آن را کنترل کنند چرا که اگر یک گلوله به موقع برگردد چه اتفاقی می‌افتد اگر یک سلاح هسته‌ای همان توانایی را داشته باشد؟ قهرمان ما با یک شریک مرموز به نام نیل (Robert Pattinson)آشنا شد. قهرمان ما اشیا وارونه را با یک دلال اسلحه روسی به نام آندره (Kenneth Branagh)رد و‌بدل می‌کند.برای نزدیک شدن به این دیوانه بزرگ ثروتمند ، شخصیت اصلی داستان از همسر آندره , کت (الیزابت دبیکی) استفاده می کند ، که از شوهر بد دهن خود متنفر است اما از طریق تهدید به ماندن در کنار او باج خواهی می شود که اگر دقیقاً همان کاری را انجام ندهد که او می گوید پسرش را از دست میدهد.

 

در سطح بسیار ابتدایی ، “Tenet” درباره افراطی بودن قدرت ، کنترل نشده است. وقتی کسی آنقدر ثروتمند و قدرتمند می شود که می تواند به معنای واقعی کلمه اتفاقات جهان را تحت تاثیر قرار دهد، چرا سعی نمی کند تاریخ جهان را نیز رقم بزند؟
کمی آشنا نیست؟ آندره فردی کامل و پر از مکنت و منال همچنین با لهجه روسی.علاقه نولان را به مفاهیم بالا با زمان و عشق او به ساخت فیلم‌های کلاسیک ترکیب می‌کند و شما متوجه میشوید Tenet چه حسی به شما میدهد.با این حال ، هیچ وقت فیلمی از باند نبوده است که اینقدر پر از گفت و گو باشد.

 

Tenet تقریبا دو ساعت از زمان ۱۵۰ دقیقه‌ای خود را به توضیح اینکه چه اتفاقی دارد می‌افتد و چه اتفاقی ممکن است بیفتد، می‌پردازد.و با این حال بسیار سخت است که آن را دنبال کنیم زیرا نولان از وضعیت پیچیده زمان خود میگذرد درحالی که یکی از آن‌ها نیاز به یادداشت‌برداری دارد (و من هنوز فکر می‌کنم که شاید آن‌ها بتوانند این کار را انجام دهند).سکانس بعد تلاش واشنگتن ، پاتینسون ، براناگ و دبیکی برای نقل موضوع اصلی داستان خسته کننده می شود و این بزرگترین اشتباه نولان است.بهتر بود فقط ناگفته ها را رها می کرد و به جای اینکه خیلی اوقات به تجزیه و تحلیل بیش از حد یک طرح داستانی ، که بیشتر مردم هنوز نمی توانند آن را بفهمند ، به وجه دیداری فیلم بپردازد.گاهی اوقات این فیلم شبیه به فیلمی است که برای فرهنگ ویدیویی YouTube ساخته شده‌است.

 

در اوایل فیلم ، دانشمندی که وارونگی را توضیح می دهد ، می گوید: “سعی کنید به جای فهمیدن ، درک کنید” و من آرزو می کردم کاش نولان بیشتر به او گوش می داد.برای برخی از طرفداران وی ، این داستان دقیقاً همان چیزی است که آنها به دنبال آن هستند ، اما من وارد کردن احساس را ترجیح می دهم که به نظر می رسد نولان کمی فقط به این مورد علاقه مند است.قسمتی از کار به اندازه “Dunkirk” حس خوبی ندارد،

 

ساختار پیچ درپیچ آن به اندازه “Inception” هیجان‌انگیز نیست و حتی شخصیت‌ها به راحتی نمیتوانند احساسشان را مانند “Interstellar” بروز دهند.تقریباً انگار که او می داند جعبه پازل اش سرد و بی روح است ، نولان داستانی فرعی را در مورد کت که پسرش را از دست میدهد اضافه می کند ، اما داستانش آنقدر کم بود که فکر نمی کنم بچه اش حتی یک خط دیالوگ داشته باشد.با اینکه Tenet می تواند فیلمی تضادمند برای درگیر کردن احساس یا حتی درک داستان باشد ، ولی این کار از مهارت فیلم در سطح فنی کم نمی کند.این یک فیلم تأثیرگذار است که به سادگی قابل تجربه است و بیننده را با طراحی صدای بمبستیک و فیلمبرداری با صفحه عریض و جذاب زیادی که توسط Hoyte van Hoytema انجام شده رو به رو می کند.

 

فیلم از نظر عناصر فنی و حتی عملکرد هرگز افت نمی کندهمه به پیروزی کامل نولان اعتراف میکنند کارهای ون هویتما پر جنب و جوش است ، تدوین جنیفر لام کم است و همه خوب و عالی اجرا می شوند.به طور خاص ، پتینسون واقعاً در اثر بازی گونه ای می درخشد که اغلب اجازه استفاده از آن را ندارد.تصمیم به انتشار Tenet در سینما , به جای VODبه دلایل زیادی بحث برانگیز بود ، اما نمی توان انکار کرد که تنت تجربه ای است که توسط نولان خلق شده است و نباید متوقف شود و باید با استفاده از سیستم بلندگو نمایش داده شود.تقریباً حس کردم که دیدن فیلم «تنت» با صدای کم یا حتی متوقف کردن لحظه ای از آن برای استراحت بین فیلم ، ممکن است ایرادات آن را نشان دهد.

 

نولان نمیخواهد فیلم را موشکافانه نگاه کنید یا هنگام نگاه کردن فیلم تلفن شما حواستان را پرت کند.نکته جالب این است که او نمی‌خواهد شما بتوانید آن را به عقب برگردانید.تنت فیلمی درباره حرکت است که هم در روایت و هم از نظر زیبایی شناسی منعکس شده است و باعث میشود بدون آن شکاف های بیشتری نشان داده شودپاسخ بیننده به “تنت” به میزان درگیری شخص با این حرکت بر می گردد.پیش بینی می کنم قبل از عبور از خط پایان ، تعداد شگفت انگیزی از مردم در را باز کنند و از این اتومبیل مسابقه ای در حال حرکت بیرون بیایند ، خسته از یک داستان که منطقی نیست حتی وقتی می خواهد خودش را برای شما توضیح دهد .
دیگران انرژی فیلم سازی را می‌پذیرند، که با شدت شروع ‌شود و به هیچ وجه کندنشود.

 

کلمه‌ای که من به آن فکر می‌کردم، چیزی بود که قبلا در این بررسی به کار بردم: “تهاجمی” – که ممکن است تحسین زیادی از طرفداران نولان باشد که به دنبال چیزی غیر از یک فیلم علمی‌تخیلی سست و قابل‌پیش‌بینی و انتقاد شدید نسبت به کسانی هستند که به نظر نمی‌رسد خسته از یک حماسه علمی‌تخیلی جدی باشند.با توجه به روح یک فیلم درباره اجسامی که در زمان و در یک مکان به یک شکل مخالف حرکت می کنند ، شاید هر دو گروه حق داشته باشند.