نقد و بررسی فیلم مورتال کامبت Mortal Kombat محصول سال ۲۰۲۱

فیلم Mortal Kombat محصول کشور استرالیا و در ژانر اکشن ، علمی تخیلی می‌باشد و به کارگردانی سایمون مک کوید در سال ۲۰۲۱ ساخته شده است. در فیلم مورتال کمبت بازیگرانی چونجسیکا مک نامی ، جو تسلیم ، جاش لاوسون ، لوئیس تان و… به ایفای نقش پرداخته اند.

 

حدود ۳۰ سال پس از اینکه «مورتال کامبت» برای همیشه فضای بازی های مبارزه ای را تغییر داد، نسخه تلویزیونی تازه ای مبتنی بر این بازی خشن و بیرحمانه به مدت ۳۰ روز در سینماها و HBO Max اکران شد. هواداران البته باید این نکتۀ مهم را نیز بدانند که فیلم نیز به اندازه خود بازی ها دارای درجه R است. این بار اولی است که جذابیت بسیار مهیب «مورتال کامبت» را روی یک صفحه نمایش بزرگ به تماشا می نشینیم. جذابیتی که با مبارزات گروهی برگرفته از بازی ها، تکه کلام های برخی شخصیت های خاص و قدرت های مرگ آفرینی ویژه هر یک (شامل ضربات نهایی مثل درآوردن ستون فقرات حریف از بالای سر او) تکمیل شده است. چند دوئل معروف نیز در فیلم دیده می شود که برای افرادی که بازی های مورتال کامبت را بازی کرده اند (که احتمالا باور کنید یا نکنید شامل خود شما هم می شود!) آشناست؛ مسابقه هایی مثل آنچه بین شخصیت های کلاسیک بازی ویدیویی همچون ساب زیرو، کانو، رایدن و غیره برگزار می شود. در حالی که این فیلم از راههایی كه بازیهای ویدئویی در صحنه های اکشن خود موفق به انجام آنها نمی شوند حیات می یابد، اما در انتهای یک مسابقه/سرنوشت مرگبار و طولانی که فیلم را به ۱۱۰ دقیقه می کشاند، متوقف می شود و مانند یک اقتباس پایبند، به جای یک پایانبندی راضی کننده با صدای ناله ای به پایان می رسد. مطمئنا، پایانبندی در بازی های ویدیویی چندان شناخته شده نیست اما بخش زیادی از مورتال کامبت مانند چیزی اجرا می شود که فقط آرزو می کنید کاش کسی بتواند آن را تمام کند.

 

سایمون مک کوید اولین کارگردانی خود را با «مورتال کامبت»  آغاز می کند. موضوعی که اساساً در بیست و پنج سال گذشته همواره در شرف تولید بوده است، چراکه در ابتدا قرار بود سومین فیلم از سری فیلم های پل دابلیو اس اندرسن در دهه ۹۰ باشد اما پس از شکست عظیم «مورتال کامبت: انهدام» در سال ۱۹۹۷ برای همیشه فراموش شد. مک کوید روی نوشته ای از گرگ روسو و دیو کالاهام کار می کند که کاملاً با منبع اصلی آن آشنایی دارند، سراغ علاقه مندی های طرفداران (مثل رایدن و لیو کانگ) می رود و علاوه بر این ها کمی نیز عمیق تر می شود تا شخصیت هایی مانند مالینا و نسخۀ سی جی آی گورو را زنده کند.

 

پرولوگی تاثیر گذار فیلم را در قرن هفدهم ژاپن آغاز می کند؛ زیرا قاتلین لین کوئی به رهبری بی هان (با بازی جو تسلیم) به هانزو هاساشی (با بازی هیرویوکی سانادا) و خانواده اش حمله می کنند و همسر و پسر هانزو را با آنچه می توان نام آن را نیروی منجمدسازی گذاشت، به قتل می رسانند. کالیوگرافی (رقص آرایی رزمی) در صحنه اول به طرز شگفت آوری قوی است و به حرکات ترکیبی آشنا برای طرفداران مورتال کامبت شباهت دارد (سطوحی شدید از حرکات رزمی که این روزها دیگر در هالیوود دیده نمی شوند؛ تیغه هایی را تصور کنید که از بالا در سر شخصیت ها فرو می روند!). هانزو توسط بی هان کشته می شود، اما روح او به ندررلم منتقل می شود؛ جایی که او تبدیل خواهد شد به … خوب، البته که طرفداران بازی ادامه جمله را خوب می دانند اما فیلم آن را آنقدر خوب مخفی نگه می دارد که من اینجا نخواهم آن را اسپویل کنم!

فیلم سپس جلوتر می رود تا فاش شود که قلمرو فرازمینی (اوت ورلد) از ده مسابقه ۹ بازی را در مورتال کامبت برنده شده است؛ به این معنی که تنها یک مسابقه دیگر پایان قلمر زمین (ارث رلم) را نشان خواهد. از آنجا که شخصیت های منفی هرگز عادلانه بازی نمی کنند، شانگ تسونگ (چین هان) تصمیم می گیرد در مسابقات قهرمانی نهایی با پیشدستی کردن در کشتن قهرمانان قلمرو زمین تقلب کند و مبارزان خود را یکی یکی برای کشتن آنها گسیل گرداند. یک مبارز MMA به نام کول یانگ (لوئیس تان)، که شخصیت جدیدی در مورتال کامبت است و همیشه در فکر این بوده که نشان تولدش (که به شکل اژدها است) چه معنایی می تواند داشته باشد، در می یابد که وقتی ساب زیرو سر وقت او و خانواده اش می آید، او نیز یکی از همان قهرمانان فوق الذکر است. جکس (مهکاد بروکس) قبل از آنکه توسط شخصیت منفی و کلاسیک بازی منجمد شده و کشته شود، سعی می کند به او درباره سرنوشت شومش هشدار دهد. اگرچه ممکن است برای مخالفان بی چون و چرای خشونت چندان نکتۀ جالبی به نظر نرسد اما واقعیت این است که مورتال کامبت واقعا این سکانس های مبارزه و کشتار را زنده می کند (چنانچه آنهایی که پیشتر برای سالها طرفدار بازی بوده اند و هرگز فکر نمی کردند این صحنه ها را تا این حد واقعی ببینند، آرزو می کنند کاش تعداد آنها بیشتر بود). فیلم پس از اولین تلاش های قدرتمند خود در ساخت درگیری های تن به تن، تمرکز خود را کم کم از دست می دهد و این به ضرر فیلم است.

 

کول، سونیا بلید (با بازی جسیکا مک نامی) را پیدا می کند در حالیکه که همراه با کینو (با بازی جاش لاوسون) قهرمان اصلی داستان ما را به معبد رایدن می برند تا برای مسابقات آینده تمرین کند. و اینجا جایی است که مورتال کامبت متوقف می شود، جایی که هر شخصیت برای یادگیری «آرکانا» یا قدرت های ویژه خود باید گفتگو کند. مکالماتی که عمدتا حول محور سرنوشت و مسئولیت می چرخند. بسیار جای تعجب است که تهیه کنندگان فیلم های مورتال کامبت متقاعد شده اند که درست در وسط داستان آنها بخشهایی طولانی به آموزش و آماده سازی اختصاص داده شوند. هیچ کس نمی خواهد یک ساعت پس از شروع بازی تازه به تماشای حرکات آموزشی بپردازد. چنین چرخشی در اینجای داستان تقریبا تمام مومنتوم فیلم و انگیزۀ مخاطب برای دنبال کردن این فیلم حدودا دو ساعته را تخلیه می کند. به هرحال ساخت یک فیلم بر پایۀ یک بازی ویدیویی با مدت زمانی تقریبا مساوی با «یهودا و مسیح سیاه» کار غیرمجازی به نظر می رسد.

«مورتال کامبت» با اوج گیری برخی از مبارزات، از جمله یک بازی بسیار قوی بین دو شخصیت افسانه ای، کمی بهبود می یابد. اما مدتها قبل از آن، مخاطبین احتمالاً به این نتیجه گیری رسیده اند که چه احساسی نسبت به این فیلم خواهند داشت، چیزی که بدون شک بهتر از «مورتال کامبت: انهدام» است اما برای من بعید به نظر می رسد تلنگر نوستالژیک فیلم اصلی اندرسون را داشته باشد. این فیلم به اندازه کافی حرکات رزمی قوی و جذابیت هیجانی برای طرفداران خود دارد تا آنها را به سختی سرگرم کرده و ترغیب کند دوباره برگردند و یکی از نسخه های عالی و اخیر این مجموعه را بازی کنند (چیزی مثل مورتال کامبت ۱۱ محصول سال ۲۰۱۹ که فوق العاده است).  شاید این همه آن چیزی است که از ابتدا مهم بوده است. اما مطمئناً این آن خشونت و مرگ و میر سینمایی ای نیست که هواداران بازی پس از این همه سال کشمکش واقعاً شایسته آن هستند.

منبع: سایت روگربرت